سیاسی
وقتی جهنم را ایجاد می کنید، می دانید چه آتشی به جان دین می اندازید؟
روزنامه اعتماد : جهنم آفرینی، هنر نیست؛ بلکه هنر واقعی، مدیریت جامعه به گونه‌ای است که شهروندان در آن حس خوشایند زندگی داشته باشند و بدیهی است در چنین جامعه‌ای، ترویج دین و دینداری بیشتر مورد استقبال قرار خواهد گرفت.
به گزارش اقتصادپرس و به نقل از روزنامه اعتماد؛ متأسفانه در شرایطی که جامعه با مشکلات اقتصادی داخلی و چالش های بین المللی دست و پنجه نرم می کند، عده ای مشتاق ایجاد نمادهایی از جهنم برای تربیت دینی و مجازات هستند.
وقت آن است که با دقت و واقع بینانه به این موضوع فکر کنیم که این چه نوع ابتکاری است و چه نوع دانشی دارد؟ آیا راه دیگری برای تقویت معنویت جامعه پیدا نمی کنیم؟
ادیان الهی بیش از انذار و عقوبت به مؤمنان وعده پاداش داده اند. حالا که جهنم و تلخی آن را برای مؤمنان شبیه سازی می کنند این چه تصور غلطی است؟ چرا به نام دینی که آبروی پیامبرش مهربانی و رحمت به بندگان خداست، چنین جنگ های زیانبار مالی، فرهنگی و معرفتی انجام می شود؟
در این زمینه ذکر چند نکته ضروری است:
نخست آنکه بنیانگذاران چنین برنامه ای جامعه را در رکود تاریخی به جا مانده از قرن ها پیش تصور کرده اند، زمانی که سواد و آگاهی از مبانی دینی وجود نداشت و از این گونه جلوه ها و نمایش های بصری برای انتقال پیام ها و آموزه های تاریخی و دینی به مخاطب استفاده می شد.
ثانیاً، شرکت کنندگان و مؤمنان چنین برنامه ای از نوع «جهنمی»، با بهره گیری از جنبه منفی و تنبیهی، چهره غالب دین را به تصویر می کشند و به جای نمایش چهره رحمانی دین، چهره قهری مجهز به مجازات های سخت را نمایندگی و معرفی می کنند.
ثالثاً، اجرای چنین برنامه‌هایی حاکی از عدم شناخت مبانی معرفتی و الزامات دینداری و ترویج آن و بی‌توجهی به تحولات مستمر جامعه و الزامات فرهنگی آن است. این گونه فعالیت ها نوعی نگاه ساده انگارانه به ساختار عقیدتی، فکری و فرهنگی جامعه و نگاه ساده انگارانه در الگوسازی سازوکارهای ترویج آموزه های دینی است.
در عمل نوعی نگاه تک بعدی در حوزه های معرفتی و اجرایی جامعه است و بدیهی است که چنین رویه هایی نه تنها به اهداف مورد ادعا نمی رسد، بلکه موجب انزجار داخلی و نفرت و تمسخر جامعه ایران در نزد جهانیان خواهد شد. به تصویر کشیدن جهنم ساده ترین کاری است که می توان انجام داد، اما نتیجه ای جز پیامدهای ناخوشایند عقیدتی، اجتماعی و فرهنگی نخواهد داشت.
ایجاد جهنم یک هنر نیست. بلکه هنر واقعی مدیریت جامعه به گونه ای است که شهروندان از زندگی در آن احساس راحتی کنند و بدیهی است در چنین جامعه ای ترویج دین و دینداری بیشتر مورد استقبال قرار می گیرد.
در شرایطی که کشور با مشکلات گوناگون دست و پنجه نرم می کند، نماد جهنم کاری بیهوده است و مردم را خشمگین می کند و آنها را به این فکر می اندازد که بنیانگذاران چنین برنامه ای در عین بیگانه بودن با جامعه و مشکلات آن، تفسیری نامناسب از دین ارائه می دهند.
این گونه «ابتکارات جهنمی» حاکی از سردرگمی و آشفتگی در درک مشکلات جامعه و نحوه مدیریت آنهاست. بهتر است به جای شبیه سازی جهنم، مهربانی، شفافیت، کارآمدی و عدالت را از طریق دولتی که پشتوانه دینی دارد، تقویت کنیم. تا طعم ایمان را در کام مردم شیرین و مطلوب کند. چنین رویه ای برای نماد جهنم هیچ تناسبی با مبانی دینی، روش مطلوب ترویج دین و مقتضیات کنونی و نسلی ندارد.
باید تلاش کنیم جامعه را به بهشت واقعی برای زندگی مردم تبدیل کنیم، زیرا با نمادسازی جهنم به ویژه در شرایط سخت کنونی و در شرایطی که دنیا به سمت نسل جدیدی از فناوری های ارتباطی پیش می رود، نمی توان معنویت و دینداری را ترویج کرد.
